Vetëdhjetja dhe prerja e shkaqeve dhe trajtimeve

Shkaqet, shenjat paralajmëruese dhe trajtimet

Vetë-plagosja përfshin dëmtimin trupor të shkaktuar vetë, që është mjaft i rëndë për të shkaktuar dëme të indeve ose për të lënë shenjat që zgjasin disa orë. Prerja është forma më e zakonshme e SI por djegja, goditja e kokës dhe kruarja janë gjithashtu të zakonshme. Forma të tjera përfshijnë kafshimin, pickimin e lëkurës, tërheqjen e flokëve, goditjen e trupit me objekte ose goditjen e objekteve me trupin.

Pse Njerëzit Vërtetë Lëndohen?

Megjithëse ndjenjat vetëvrasëse mund të shoqërojnë SI, kjo nuk do të thotë domosdoshmërisht një përpjekje për vetëvrasje. Më shpesh kjo është thjesht një mekanizëm për përballimin e shqetësimit emocional. Njerëzit që zgjedhin këtë prizë emocionale, mund ta përdorin atë për të shprehur ndjenjat, për t'u marrë me ndjenjat e papërshtatshmërisë ose mpirjes, për të ndaluar kujtimet, për të ndëshkuar veten ose për të lehtësuar tensionin.

Kush e plagos veten?

Megjithëse SI është njohur si një problem i zakonshëm në mesin e popullatës adoleshente, nuk kufizohet vetëm tek adoleshentët. Njerëzit e të gjitha gjinive, kombësive, grupeve socioekonomike dhe moshave mund të jenë vetë-dëmtues.

Shenjat paralajmëruese

Njerëzit të cilët vetë-plagosen bëhen shumë të aftë të fshijnë plagët ose t'i shpjegojnë. Shikoni shenja të tilla si preferenca për të veshur rroba të fshehura gjatë gjithë kohës (p.sh. mëngë të gjata në mot të nxehtë), shmangia e situatave ku mund të priten veshje më të dukshme (p.sh. refuzimi i pashpjeguar për të shkuar në një parti) ose ankesa të shpeshta lëndime aksidentale (p.sh. një pronar mace që shpesh ka gërvishtje në krahët e saj).

Trajtimit

Medikamente të tilla si ilaqet kundër depresionit, stabilizuesit e disponimit dhe anksiolitikët mund të lehtësojnë ndjenjat që pacienti tenton të përballojë nëpërmjet SI. Pacientit duhet gjithashtu të mësohen mekanizmat për të zëvendësuar SI. Sapo pacienti të jetë i qëndrueshëm, duhet të bëhen punë terapeutike për të ndihmuar në përballimin e problemeve themelore që shkaktojnë shqetësimin e tyre.

Disa ekspertë thonë se hospitalizimi ose ndalimi me forcë i SI nuk është një trajtim i dobishëm. Mund të bëjë që mjeku dhe miqtë e përfshirë dhe familja të ndjehen më të rehatshëm, por nuk bëjnë asgjë për të ndihmuar problemet themelore. Për më tepër, pacienti në përgjithësi nuk është as psikologjik, as vetëvrasës në mënyrë aktive dhe do të përfitojë më shumë nga puna me një mjek i cili është i mëshirshëm me arsyet që po dëmtojnë veten. Një dëshirë për të bashkëpunuar dhe për të marrë mirë është një faktor kryesor në rimëkëmbjen.