Identiteti kundrejt konfuzionit të rolit

Kuptimi i Teorisë Erikson të Zhvillimit Psikosocial

Identiteti kundrejt konfuzionit është faza e pestë e egos sipas teorisë psikologjike të psikologut Erik Erikson . Kjo fazë ndodh gjatë adoleshencës midis moshës rreth 12 dhe 18. Gjatë kësaj faze, adoleshentët eksplorojnë pavarësinë e tyre dhe zhvillojnë një ndjenjë të vetes.

Sipas Erikson, njerëzit përparojnë përmes një sërë fazash pasi ato rriten dhe ndryshojnë gjatë gjithë jetës.

Gjatë çdo faze, njerëzit përballen me një konflikt zhvillimor që duhet të zgjidhet për të zhvilluar me sukses virtytet primare të asaj faze. Ai ishte i interesuar në atë se si ndërveprimi shoqëror dhe marrëdhëniet ndikojnë në zhvillimin dhe rritjen.

Çfarë është identiteti i Ego?

Një nga elementet kryesore të teorisë së skenës psikosociale të Erikson është zhvillimi i identitetit ego. Është vetëdija e vetëdijshme që ne zhvillojmë përmes ndërveprimit shoqëror, i cili ndryshon vazhdimisht për shkak të përvojave të reja dhe informacionit që fitojmë në ndërveprimet tona të përditshme me të tjerët.

Gjatë fazës së identitetit kundrejt konfuzionit, ky konflikt është përqendruar në zhvillimin e një identiteti personal. Përfundimi me sukses i kësaj faze çon në një ndjenjë të fortë të vetes që do të mbetet gjatë gjithë jetës.

Një vështrim më i afërt në skenën e identitetit kundrejt konfuzionit

Ndërsa kalojnë nga fëmijëria në moshë madhore, adoleshentët mund të fillojnë të ndjehen të hutuar ose të pasigurt rreth vetes dhe si ato përshtaten në shoqëri. Ndërsa kërkojnë të krijojnë një ndjenjë të vetes, adoleshentët mund të eksperimentojnë me role, aktivitete dhe sjellje të ndryshme. Sipas Erikson, kjo është e rëndësishme për procesin e formimit të një identiteti të fortë dhe për të zhvilluar një ndjenjë drejtimi në jetë.

Zhvillimi Gjatë Viteve të Adoleshentëve

Sjellja e tyre shpesh duket e paparashikueshme dhe impulsive, por e gjithë kjo është pjesë e procesit të gjetjes së një ndjenje identiteti personal. Prindërit dhe anëtarët e familjes vazhdojnë të ushtrojnë ndikim mbi atë se si ndihen adoleshentët për veten, por forcat e jashtme gjithashtu bëhen veçanërisht të rëndësishme gjatë kësaj kohe. Miqtë, grupet shoqërore, shokët e shkollës, trendet shoqërore dhe madje edhe kultura popullore luajnë një rol në formësimin dhe formimin e një identiteti.

Ata që marrin inkurajim dhe përforcim të duhur nëpërmjet eksplorimit personal do të dalin nga kjo fazë me një ndjenjë të fortë të vetes dhe një ndjenjë pavarësie dhe kontrolli. Ata që mbeten të pasigurt për besimet dhe dëshirat e tyre, do të mbeten të pasigurtë dhe të hutuar për veten dhe të ardhmen.

Zgjidhja e krizës në këtë fazë të zhvillimit përfshin kryerjen e një identiteti të veçantë. Kjo mund të përfshijë angazhimin në një rrugë karriere, duke vendosur se cilat grupe shoqërore duhet të shoqërojnë dhe madje të zhvillojnë një ndjenjë të stilit personal.

Ata që janë të suksesshëm zhvillojnë besnikëri, një virtyt psikologjik i karakterizuar nga aftësia për t'u lidhur me të tjerët dhe për të formuar marrëdhënie të sinqerta. Kjo aftësi luan një rol të rëndësishëm në fazën e ardhshme të njohur si intimiteti kundrejt izolimit .

Pra, çfarë ndodh me ata që nuk përfundojnë me sukses duke formuar një identitet në këtë pikë në zhvillim? Fëmijët që nuk lejohen të eksplorojnë dhe të provojnë identitete të ndryshme mund të lënë me atë që Erikson i referohej si konfuzion i roleve. Këta individë nuk janë të sigurt se kush janë ata apo çfarë u pëlqejnë. Ata priren të zhvendosen nga një vend pune ose marrëdhënie me një tjetër, me të vërtetë nuk janë të sigurt se çfarë duan të bëjnë me jetën e tyre. Në vend që të ndiejnë një ndjenjë të kohezivitetit personal, ata mbeten të zhgënjyer dhe të hutuar për vendin e tyre në jetë.

> Burimet

> Erikson, EH (1963). Fëmijëria dhe shoqëria. (Botimi i dytë). Nju Jork: Norton.

> Erikson, EH (1968). Identiteti: Rinia dhe kriza. Nju Jork: Norton.

> Erikson, EH (1982). Cikli i Jetës i Përfunduar. Norton, Nju Jork / Londër.